Mucizemizin adı Emilia

Noel arifesinde tüm insanlar mucizelerini bekler. Bizim Noel mucizemiz 2022 Noel arifesinde hamile olduğumu öğrendiğimde gerçekleşti. Bu alabileceğim en güzel hediyeydi. Hamilelik kolay ve olaysız geçti, ta ki 24. gebelik haftasında en kötü kabusumun kahramanı olana kadar. Kız bebeğimizi kurtarmak için üç hastane değiştirdik. İlkinde ondan vazgeçtiler, ikincisinde pediatriye gidecek kadar büyüyene kadar onun için savaştılar ve üçüncüsünde – Pleven’deki ‘Anne ve Ben’, Dr. Simov ona inandı ve ona yaşama şansı verdi.

Bebeğim 590 gram olarak doğdu. Hayatının ilk aylarında çok zor anlar yaşadı – birkaç kez ölümün üzerinden atladı, gözlerinden lazer ameliyatı oldu, Sofya’dan Pleven’e ‘Mama and I’in özel bir yenidoğan ambulansıyla nakledildi. O pes etmedi. Kocam ve ben ona güç vermek için her gün yanındaydık. Dualarımızın kabul olacağına ve kaderin bebeğimizi bizden almayacağına inandık ve dua ettik. Ve ben, tüm ruhumla, onun benim kızım olmasını istiyordum – Emilia.

Bir ay geçti, iki, üç, kalbim kanıyordu. İçimdeki acı daha da güçlendi ve umutsuzluğa kapıldım. Kendimi kaybettim. Bunun başıma geldiğine inanamıyordum. Bebeğimi istiyordum. Ona yardım etmek istiyordum ama nasıl yapacağımı bilmiyordum. Tek yapabildiğim dua etmek, inanmaya devam etmek ve her gün yanına gidip ona sevgimi ve desteğimi vermekti.

Kendini iyi hissetmediğinde, onun acısını yaşıyordum, kesinlikle gerçek semptomları deneyimliyordum. En zor zamanlarımızda bir şekilde güç buldum. Kendime umutsuzluğun süremeyeceğini ve yolu değiştirmesi gerekenin biz olduğumuzu söyledim! Bu çileyi yaşamış ve bebekleri Dr. Velimir Simov tarafından kurtarılmış annelerin yardımıyla, onunla iletişime geçmeye çalıştım. Ona bir e-posta yazdım. Muhtemelen o kadar çok işi vardı ki bana hemen cevap veremeyeceğini biliyordum. Bu yüzden internette isminin altındaki ilk telefon numarasını buldum ve şansın yüzüme gülmesi için dua ettim. Büyük bir sürprizle telefonu açabilecek en nazik kadınla karşılaştım (Bulgaristan’da nadir bir durum). Hikayemi ağlayarak ve hıçkırarak anlattığımda, beni Dr. Simov ile görüştürmek için elinden geleni yapacağını söyledi. Öyle de yaptı ve hemen olumlu bir yanıt aldım.

Ebeveynler olarak en önemli kararı vermek üzereydik – çocuğumuzu Sofya’daki bir hastanede mi tutacaktık yoksa Plevne’ye, bize umut veren doktora mı götürecektik? Risk aldık. Dünyadaki en özel ambulansla bile Plevne’ye kadar ulaşıp ulaşamayacağını bilemezdik. Entübe edildiği ve aynı zamanda zatürreye yakalandığı için hayatta kalma şansı çok azdı.

Tabii ki o bir kahraman olduğunu bir kez daha gösterdi ve pes etmedi!

Pleven’deki ‘Annem ve Ben’ pediatrik yoğun bakım ünitesi ekibi tarafından devralındı. Tüm uzmanlar 2 ay boyunca gece gündüz onun hayatı için savaştı. Bu süre zarfında onu her hafta sonu ziyaret edebildik. Seyahat ettik, onu gördük ve geri döndük. Onun emin ellerde olduğunu biliyorduk.

Sürpriz, Dr. Simov’un bir sabah beni arayıp “Anne, içeri gel, çocuk sadece 48 saattir ekstübe ve nefes alıyor. Seni bekliyoruz, onunla ilgilenmen için seni özel bir odaya yerleştireceğiz” dedi. Ben de bunu bekliyordum. Hemen çantamı hazırladım ve Plevne’ye doğru yola çıktım.

Doktoru öpmek, bebeği kollarıma almak ve bir daha asla bırakmamak istiyordum! Onun yanına yerleştirildim ve ilk günler tüm hemşireler bana yardımcı oldu. Her şeyi kendim yapmayı öğrenmek istiyordum. Onlara ‘Lütfen bırakın ben yapayım’ dedim. Ben istiyorum.” Çocuğuma nasıl bakacağımı çabucak öğrendim. Bir saatin altında ne yapacağımı, oksijen bağımlılığıyla nasıl başa çıkacağımı. Üçüncü ya da dördüncü gün tamamen kendi başımızaydık.

Harikaydı, muhteşemdi! Bebeğimle birlikteydim. Kalbimin eksik parçası bulunmuş, doldurulmuştu. Aşkım tamamlanmıştı. En çok kocam ve ben onunla birlikteyken ve sarılırken mutlu oluyordum. Artık gerçek bir aileydik. Bebeğimiz artık bizimle birlikteydi!

Doğanın bir mucizesi 590 gramdan 4 kiloluk bir adama dönüşmek! Hayatı bu kadar çok istemek. Emy’nin bir görevi var ve onu yerine getirmek için burada. Ve onu kurtaran doktorlar da onun yol gösterici baş melekleri. En iyisinin henüz gelmediğinden eminiz, çünkü bugün taburcu oluyoruz ve Noel tatilini birlikte geçireceğiz.

Mutlu ailemiz adına, mutluluğumuzun bir parçası olan herkese kocaman bir teşekkür etmek istiyorum. Asla değişmeyin ve her şeyden önce kendinizi işinize adamış doktorlar ve insanlar olarak kalın. Noelimiz tamamlanmış olacak. Mucizelere inanın ve mucizelerin onlara inananların başına geldiğini bilin. Bizim mucizemiz Emilia! Çünkü onda ‘Anne ve Ben’ olgusu var. Size mutlu bir tatil sezonu diliyorum. Ve sevdiklerinizi sevin. Ayrılık günlerle ölçülür, sevgi ise sınırsızdır.